26 februari 2013

Terug in Nederland

We zijn terug in Nederland. Heerlijk om weer dicht bij de kinderen en andere lieve mensen te zijn. Nu is het wennen. Aan het leven hier en aan het weer, brrr. We zitten een beetje in niemandsland. We denken terug aan Ghana en de mensen en het leven daar. In de laatste maanden van een bijzondere, indrukwekkende twee jaar in Ghana hebben we opgeschreven wat we denken te gaan missen en wat niet. In willekeurige volgorde. Dat lijkt ons een mooie afsluiting voor deze blog.
Het was fijn om onze ervaringen in Ghana met jullie via deze blog te delen.

Wat we zullen missen na 2 jaar Ghana 

De buurtkinderen
In de spot kijken naar mensen
De geluiden van de nacht (dieren, krekels, moskee, de buren)
Vaste contacten met Hassan, Eric, Odette
Op de motor door het savannelandschap
De buurtwinkeltjes
Het doen met wat er is en soms genieten van dat extraatje
Ons huisje
Onze bioscoop
Het vriendelijke groeten
De sterke vrouwen
De yamballs en fishballsvan Odette
De vrolijkheid en hartelijkheid
Kindergezichtjes
Sudoku-wedstrijdjes als overlevingsstrategie
Mensen die aan je blijven denken op zo’n afstand
Sommige vrijwilligers
De overlevingskracht van mensen
De pakjes met verwennerijtjes
De sterrennacht bij Odette
Het telkens weer ontdekken van stukjes van een andere cultuur
Dat je mensen gemakkelijk blij kan maken
Fruit zoals het hoort te zijn
De markt
De warmte
Het lopen in weinig kleren, slippers
Het groen van de regentijd
Het gekletter van een tropische regenbui
De verbazing van telkens weer nieuwe ervaringen, in positieve en negatieve zin
Het reizen in Ghana, Togo, Benin
Het ritme van de week
Het met weinig doen
Het trotse gevoel dat we het gedaan hebben en niet hebben opgegeven
De meisjes met groente/fruit op hun hoofd, Barikisu e.a.
De prachtig geklede vrouwen en de smogs van de mannen
Elke dag in de korte broek
Het vertrouwen in ons lijf
Weinig kleren nodig hebben
Geen auto nodig hebben
Het aangaan van nieuwe dingen
De rust, overzichtelijkheid en het tempo van het leven hier
Het echt samen met elkaar
Het praten over Ghana en hoe het verder moet
Het leven in Wa
Shandy en bier in de spot
Reizen met onze kinderen
Intens ervaren hoe dierbaar mensen je zijn
Niets is vanzelfsprekend
Weinig afval
Het genot van water
Het kaarsje bij de maaltijden
De was binnen een paar uur droog
Een paar uurtjes van samen poetsen en dan klaar voor de héle week
.....................


Wat we niet zullen missen na 2 jaar Ghana

Ons maatje, want we nemen elkaar weer mee!
De hitte, het zweten
Het laten afweten van afspraken, niet op komen dagen, ineens weggaan
De Ghanese tijd, te laat komen
Het ontbreken van groenten in het Ghanese eten
VSO Ghana
Het gemis van de kinderen, familie, vrienden
"Nasala, how are you, we are fine, thank you"
Niet weten wat iemands bedoeling is, iemands agenda
De rotzooi, het weggooien van afval op de grond
Het verbranden van afval voor onze deur
De roetdeeltjes van het branden van het farmingland
De muggen
Het poepen en plassen overal, speciaal voor onze deur
Positie van mannen
Het aannemen van de telefoon binnen een gesprek of meeting
Iets uitleggen, vragen en dan toch niet begrepen zijn
Het praten in het Engels
De struggle om iets wat zo vanzelfsprekend is voor ons en het toch niet voor elkaar krijgen
Opgepropt in een tro-tro
De donkere stille avonden
De slechte kwaliteit van veel  producten zoals wasknijpers
De urinelucht in het kantoor
De aandacht vanwege je kleur en niet om wat je bent
Constant afvragen of het wel goed genoeg is
Lariam
Diarree 
Het anarchistische, onveilige verkeer 
Lights off
Het oppervlakkige sociale verkeer
Kakkerlakken, ongediere, ratten in het kantoor, mieren
Slechte medische voorzieningen
Het dagelijks gebruik van Deet
Het worstelen met hoe moeilijk het is te helpen
Fietsen over zandpaadjes
De puntschoenen van de mannen
Bas in zijn blote bast
Het gemis aan drive en commitment van Ghanezen om iets te proberen
Het niet kunnen reserveren van een ticket van het openbaar vervoer
Geen duidelijke opdracht hebben
Het nauwelijks spreken van de lokale taal
Het gedoe met het water
De zwarte poly-tin bags
Het zoeken naar woorden
Het oncomfortabele, zweterige bankstel
Niet van mensen op aan kunnen 
Vormelijkheid en courtesy van Engelsen / Ghanezen
Het indringende gehuil van kinderen
De zeep die in het wasgoed blijft zitten
.........................



16 februari 2013

We komen er aan! (maar wanneer precies?)


Maandag avond vertrekken wij uit Wa met de nachtbus naar Accra. Daar komen we dinsdag ochtend aan en gaan we onze laatste Ghanese zaken regelen.
Woensdagavond vertrekt ons vliegtuig naar Londen. Daar stappen we over naar Amsterdam.
Het reis schema is als volgt:

Flight BA0078 to London on Wed 20 Feb 2013 22:40
Depart Wed 20 Feb 2013 22:40 Accra 06 hrs 45 mins World Traveller
Arrive Thu 21 Feb 2013 05:25 Heathrow (London)

Flight BA0428 to Amsterdam on Thu 21 Feb 2013 06:50
Depart Thu 21 Feb 2013 06:50 Heathrow (London)
Terminal 5 01 hrs 15 mins Euro Traveller
Arrive Thu 21 Feb 2013 09:05 Amsterdam

Dus met een beetje goeie wil zitten we donderdag op het middag uur aan de boterham in de Volgermoeren.
Tot in Nederland allemaal!

8 februari 2013

Wat Ons Fons gedaan heeft, namens jullie.

Onze 2 jaar in Ghana zitten er bijna op. We hebben heel wat bijdrages mogen ontvangen. Allerlei mensen vertrouwden ons kleinere en grotere geldbedragen toe om een steentje bij te dragen. We hebben het geld zo besteed dat het direct aan mensen en kinderen ten goede is gekomen, vooral diegenen die het vaak toch al moeilijk hebben. Daarnaast hebben we geprobeerd met Ons Fons een structurele bijdrage aan het onderwijs te leveren. Natuurlijk moet de overheid dat doen, maar als de mensen daarop moeten wachten......
We vinden dat we er goed in geslaagd zijn, getuige het lijstje hieronder. Namens alle grote en kleine mensen hier in Ghana die jullie een eindje op weg hebben geholpen, heel erg bedankt. De bedragen in euro's staan achter de omschrijving. In totaal hebben we ruim 5000 euro uitgegeven.


Leerlingenboeken Rekenen, Engels en Integrated Science voor een school in Kunchene 273
Krukken Bakyele 13
Foster Parent van Mabel van Child Support voor 3 jaar om haar school en levensonderhoud te betalen 900
Betaling van medisch onderzoek voor gehandicapte kinderen en een aanbetaling voor het aanmeten van speciale schoenen voor Bakyele, Lucy en Ankata 76
Halve fiets voor familie Lucy om haar naar school te brengen (rest heeft familie betaald) 32
Aanleg van elektriciteit in de JHS-scholen van Perisi en Sagu, communities nabij Wa 900
Bijdrage aan het organiseren van de dancing-competition voor alle buurtkinderen op boxing-day 113
Bijdrage voor het terugkeren van gehandicapte Bakuori naar zijn geboorteplaats Funsi, door zijn elektrische molen voor mais en graan te laten werken op stroom om in zijn onderhoud te voorzien 297
Binders voor braille for life project 37
Frames voor een blinde leraar in Nadowli om leerlingen te leren weven 44
Bijdrage MIRC project om laptops te lenen aan JHS-scholen voor het ICT-onderwijs 185
De bijeenkomst van een dag van de supportgroep voor families van gehandicapte kinderen in Lawra 161
De aanleg van elektriciteit in de JHS van Dapouha, community nabij Wa 283
Gereedschap en hout voor dove Bayor om een timmerwerkplaats te beginnen 317
Braillepapier en een lesboek in Braille voor blinde leraren in Nadowli 28
Reis naar Funsi om start van terugkeer te gaan organiseren en een matras voor Bakuori 76
Deelname van resource-teacher van de blinde studenten aan een conferentie over inclusief onderwijs 97
Woordenboek Christina, student SHS 10
Deuren en ramen voor Jujeidayiri JHS in Wa 1020
Blindenstokken voor de blinde studenten van Wa SHS 145
Kap voor geluidsisolatie van embosser voor het printen van brailleboeken 200
Totaal 5207

25 januari 2013

Kwartet!!

De laatse van ons viertal is op bezoek geweest in Ghana. Zonder Floris, dat wel. En op het nippertje, want het niet rijden van de Fyra had bijna roet in het eten gegooid.
We hebben een dagje Accra verkend en na de winkelstraat, de ministries, James Town en Makola market hebben we lekker Indisch gegeten bij ons favoriete restaurantje. Ook nu weer was het een klus om een ticket voor de bus naar Wa te krijgen, maar met wat hulp en wat extra centen waren er net nog wat plaatsen op de achterbank. Een ervaring zo'n reis. In Wa kennisgemaakt met ons huis, de buurt en de yamballen van Odette. Juliana was blij met kleren die Caat had meegenomen. Hassan kwam ook kennismaken. Jaap en Caat hebben de markt bezocht en lekker voor ons gekookt. Ook hebben we ze een inkijkje gegeven in het werk wat we doen. We hebben veel gekletst. De buurtkindjes hebben genoten van het voetballen.
2 dagen naar Mole met de olifanten en het zwembad en 3 dagen naar de kust bij Elmina waar we genoten hebben van strand en zee en ook het slavenfort hebben we bezocht. En veel reizen in bussen en busjes. Het was fijn om ze bij ons te hebben en Ghana te delen. Nu zijn ze alweer terug in de vrieskou van Nederland, dat scheelt wel 40 graden. Maar de herinneringen en de foto's hebben we nog!

1 januari 2013

Dansen op Boxingday

Odette (van ons restaurantje Alems) vertelde ons vorig jaar van haar initiatief om elk jaar op Boxingday, 2e kerstdag, een kinderprogramma te organiseren. Vorig jaar kon het niet doorgaan want ze was al meer dan een half jaar niet uitbetaald voor haar werk voor de gevangenis: het bakken van brood. Dit jaar dreigde hetzelfde te gebeuren, want ook dit jaar geen salaris. Met dit werk is ze inmiddels gestopt!We hebben haar financieel gesteund van ons Fons, maar wilden wel onze buurtkinderen mee laten profiteren. Op het moment van vertrek stonden er 25 kinderen klaar om mee te gaan. Sommige in prachtige kleren en sommige in hun oude gescheurde kloffie, maar alles ging mee. Wij voelden ons de ouders van een groot gezin en alle kinderen liepen hand in hand naar Alems. Het voelde echt als familie.
Wij waren op tijd, maar Ghana begint altijd later dan de afgesproken tijd, veel later dan ons Brabants kwartiertje. Er waren ook al andere kinderen en samen wachtten we ....lang, heel lang. De geluidsinstallatie werkte niet goed. Wat kunnen Ghanese kinderen goed wachten. In Nederland zouden ze de tent al afgebroken hebben. Ik probeerde nog een tijdje de tijd te vullen met wat kerstliedjes, maar mijn Engels repertoire is beperkt. Er verscheen nog een Father Christmas in pak, muts en masker. Odette besloot eerst het eten te doen om de tijd te overbruggen. Alle kinderen kregen een volledige maaltijd van rijst met een stukje kip en een flesje frisdrank. Voor veel van "onze" kinderen een feest!. Toen was het tijd voor de quiz voor 3 kinderen met allemaal weetvragen: Wie is de president van Ghana, waar is Jezus geboren. Op die laatste vraag werd het antwoord Betlehem afgewezen, Jeruzalem was het goede antwoord volgens de quizmaster!
Daarna was het probleem gefixt met nieuwe boxen en konden de kinderen in 3 leeftijdscategorieën laten zien wie er goed kan dansen. Azunto is de populaire dans, een wat introvert, asynchroon bewegen van lijf en leden met allerlei gebaren die in het huishouden gebruikelijk zijn, zoals het wassen, vegen. Kelvin van ons won de prijs bij de kleintjes en was supertrots, hij won een stuk zeep. Tenslotte dansten we met zijn allen en de kinderen moesten erg om mij lachen, ik vond dat ik het best goed deed. Tenslotte kregen ze een zakje met lekkers en een ballon om mee te nemen.
Het was een belevenis voor de kinderen. Als Nederlandse leerkracht zou je het nooit zo organiseren, maar het was super, we hebben genoten van veel blije kinderen. De volgende dag kwamen ze vragen wanneer het weer is.

12 december 2012

Domovuulo, Pie en Zuur

Op toer door het achterland van het district Jirapa. Een paar maanden geleden zijn national volunteers van PRONET op pad geweest om gehandicapte kinderen te vinden. Waar zijn  ze, niemand weet dat.. Het resultaat was 95 kinderen met allerlei verschillende en soms meerdere handicaps. Er zijn er veel meer, maar dit is een begin.
Wat betekent dit nu. Ghanezen willen graag getallen en statistieken: hoeveel jongens, hoeveel meisjes, welke handicaps enz. Voor mij was het belangrijk iets met die cijfers te doen, om de cijfers een gezicht te geven. Het zijn kinderen!
In januari komt een medisch team naar Jirapa om kinderen met fysieke handicaps te onderzoeken en te adviseren wat er mogelijk is om hun situatie te verbeteren. Tegelijkertijd is het sinds kort mogelijk een aanvraag te doen voor wat geld uit een potje dat voor onderwijs of hulpmiddelen gebruikt kan worden.
1+1=2. Nu dus op pad om zo'n 30 kinderen met fysieke handicaps te bezoeken in hun huis om ouders er toe te bewegen hun kind te laten onderzoeken om te zien wat er mogelijk is. In de Upper West is standaard geen dokter voor onderzoek, dat doet een 'nurse'. Sommige van deze kinderen zijn nog nooit gezien door iemand met een medische achtergrond. Vitalis is een werknemer van PRONET, die mij op mijn motor rondrijdt en voor de introductie en vertaling zorgt.
Wat een ervaring. Indrukwekkend. Hoe families en kinderen leven. Verstoken van alle hulp.
We bezoeken onder andere een huis in Tuggo. Vrouwen zijn druk in de weer met bonen en mais, de opbrengst van het afgelopen farming seizoen.  We wachten op een bankje van boomstammen. De vader vertelt open met een vriendelijk gezicht wat de situatie is. Domovuulo, een meisje van 11, Pie en Zuur (jongens van 8 en 4, zijn hun 3 kinderen. Ze kunnen kruipen en zitten op de grond. Ze kunnen niet praten, maar maken wel geluiden. Ze zijn al zo vanaf hun geboorte. Als ze ondersteund worden kunnen ze ook staan. De vader gaat ze halen en dan verschijn in een soort van slow motion 3 kruipende kinderen in grote T-shirts, die duidelijk last hebben van het zonlicht. Ze kunnen ook niet goed zien. Alle drie hetzelfde beeld. Het oudste meisje gaat al gauw terug. De kleinste zit vlak bij mij, ik streel hem over zijn handjes en gezicht en hij luistert zichtbaar naar mijn stem. Het gaat ons, ook Vitalis, aan het hart. Kinderen zijn de hulp voor later, voor dit gezin is dat uitzicht er niet. Het zal je maar gebeuren, zover van alles en dan dit lot. Moedig hoe open ze er over praten. Wat zal de toekomst brengen?
De vraag wat voor mogelijkheden deze kinderen in Nederland gehad zouden hebben probeer ik telkens weg te dringen. Zinloos! Maar de vraag blijft komen...

4 december 2012

Elections Ghana 2012


In een poging het thuisfront te informeren over de verkiezingen op vrijdag 7 december aanstaande, kan ik – o zo Ghanees – de pagina’s van de websites met algemene informatie niet openen, error of een leeg scherm. Dan maar zo uit mijn hoofd.
Om de 4 jaar zijn er parlementsverkiezingen en presidentsverkiezingen. De 2 grootste partijen die in feite om de macht strijden zijn NDC van huidige president John Mahama en de NPP met voorman Nana Akufo-Addo. Het kan net als in 2008 heel spammend worden. De NDC zou de meer sociale partij zijn, voortgekomen uit de hoek van Gerry Rawlings, menigeen wel bekend van zijn coup en later als gekozen president. Hij doet nu zelf niet mee (je mag niet meer dan 2x gekozen worden), zijn vrouw wilde wel, maar die heeft de verkiezing voor de presidentskandidaat verloren. De afgelopen 4 jaar heeft de NDC geregeerd onder leiding van John Ata Mills, die in de zomer is overleden. Daarvoor was de NPP 8 jaar aan de macht. De NPP zou meer een liberale partij zijn, maar wat ze gedaan hebben istoch ook meer voor de mensen: meer voor scholen, de health insurance card geintroduceerd en het gratis bevallen voor zwangere vrouwen. Dus eigenlijk heel sociale dingen, NDC richt zich meer op wegen en economie. Erg onduidelijk, maar ja bij ons is de VVD en de PVDA ook niet meer zo duidelijk te onderscheiden. De NPP wil gratis voortgezet onderwijs, de NDC zegt dan meteen, wij wilen goede kwaliteit van onderwijs en dan kun je dat niet waarmaken.Er zijn ook meerdere kleine partijen, maar die doen niet echt mee. Vrouwen zijn ondervertegenwoordigd, de partijtop van de grote partijen bestaat alleen uit mannen.
Wat wij merken van de verkiezingen is de enorme hoeveelheid discussies van iedereen om ons heen. Veel gaat in de lokale taal, dus de essentie missen we vaak. De strekking is: of je nu door de hond of door de kat gebeten wordt en ze beloven van alles maar doen het toch niet. De mensen hebben niet zoveel vertrouwen in de oprechtheid van de bestuurders en politici, het gaat altijd om geld. Enkele weken geleden hebben de parlementsleden zichzelf een salarisverhoging van meer dan 100 % gegeven. Een leerkracht verdient zo’n 600 GHC, de MP’s (member of Parliament) 7000, kan dit zomaar. Naast alle andere voordeeltjes: auto’s reiskostenvergoeding etc. Best wel wat mensen overwegen om niet te gaan stemmen. Het systeem is ook zo manipuleerbaar: Je kunt kiezen waar je geregistreerd wil zijn (als je er maar 3 jaar gewoond hebt). Dus in een zwakke constituency (al die Engelse systemen hebben ze overgenomen!), kun je zomaar wat meer mensen van een bepaalde kleur zoeken om te registreren. Veel mensen willen vredige verkiezingen, ze zijn trots op hun vriendelijke imago. Sommige mensen kiezen nu weer voor de NDC omdat een partij niet in 4 jaar kan laten zien wat ze kunnen.
Wat nog interessant is om te vermelden is, dat in het verleden na een verschuiving van de regeringspartij veel belangrijke posten in het bestuurs- en serviceapparaat worden vervangen: niet met de goede skills, maar van de juiste kleur. Dan begint zo’n organisatie zoals bijvoorbeeld GES met veel nieuwe gezichten, zonder overdracht en begint het weer van voor af aan. Dit een ernstig voorbeeld hoe ontwikkeling en vooeuitgang wordt tegengehouden. Om van de corruptie maar niet te spreken.
Tijdens de campagne heb je bezoeken van hoge partijbonzen, waardoor de stad volledig wordt ontwricht: vol motoren die idiote capriolen uithalen om de aandacht te krijgen, echt levensgevaarlijk en veel vlaggenvertoon. Overal staan borden op wie je moet stemmen. Je vraagt je af waarom mensen zo enthousiast zijn voor een partij, terwijl ze zelf moeten sjacheren om het een beetje voor elkaar te krijgen. Het schijnt dat  mensen betaald krijgen om drukte te maken en als gekken door de straten te rijden. In Wa zijn 2 mensen omgekomen toen president Mahama op bezoek was. Bij bijeenkomsten (ralley’s) worden veel lawaai, muziek, speeches geproduceerd, tot in de nacht. Vandaag is de laatste campagnedag, we zijn verlost van het lawaai. Maar de hanen blijven kraaien en de moskeeën strooien hun gebed over ons uit in de nacht. Zo is er altijd wat.
Wij worden door het Ministerie van Buitenlandse Zaken geadviseerd geen samenscholingen te bezoeken rondom de tijd dat de resultaten bekend worden. VSO pakt het rigoreuzer aan en vraagt ons op 7,8 en 9 decmber thuis te blijven. De meeste mensen verwachten wat hectiek in de grote steden van mensen die zich misdragen, zoals wij dat bij de voetbal ook hebben. Wij gaan vrijdagavond gewoon genieten van de Ghanese sterrenhemel bij Odette en laten de politeke sterren een beetje aan ons voorbijgaan, ofschoon Odette ook wel van een politieke discussie houdt, dus wie weet......

Laatste nieuws: op Facebook kreeg ik - ongevraagd - een berichtje van John Mahama (nou ja, van zijn campagneteam). Spam in Ghana!!