Het wordt tijd....

voor een positief bericht. Snel het gekwakkel een stukje laten zakken. We voelen ons goed. Wel wat afgeslankt, maar het misstaat zeker niet! Schoon water, zo belangrijk, dat weten we nu zeker!
Over mijn werk kan ik zeker ook positieve berichten laten horen. Niet dat het nu duidelijk is, maar ik zoek mijn eigen weg en dat voelt erg goed. Ik heb 2 projecten, waartoe ik zelf het initiatief heb genomen. Op een middelbare school zit ook een groep blinde studenten. Inclusief onderwijs dus. Maar, ja er is een maar, ze hebben maar beperkte hulpmiddelen, ze kunnen niet altijd over studieboeken beschikken omdat die niet in braille zijn. Alles wordt door 1 leraar geconverteerd, een heidens karwei: eerst scannen, dan alle fouten van het scannen eruit, dan converteren op de pc (snel!) en dan printen. Een boek van 200 pagina's wordt een braille boek van meer dan 400 pagina's, een stapel braillepapieren van zo'n 80 cm!! Ik help hierbij. Daarnaast heb ik contact met de studenten en ga een project opzetten om de contacten met de ziende studenten te verbeteren. De acceptatie is niet zo groot. Er is weinig hulp van ziende studenten. De blinde studenten gaan na de gezamenlijke les meteen terug naar hun eigen vertrouwde klas. Het is zelfs zo dat veel mensen nog denken dat de omgang met blinden minderwaardig is en soms ook besmettelijk! Werk genoeg dus. Ik ben blij dat ik wat DOE!
Op een peuter/kleuterschool begeleid ik de leerkrachten in een project om te leren werken in kleine groepjes. Erg leuk om te doen. Daarnaast doe ik tussendoor wat activiteiten om model te zijn voor gewenst leerkrachtgedrag. Vandaag heb ik hoedjes van papier gevouwen (en erbij gezongen 1-2-3-4, hoedje....), de leerkrachten vonden het net zo leuk als de leerlingen.
Opvallend dat het allebei onderwijsgebieden zijn waar ik geen ervaring mee heb, maar ik doe het gewoon. Daarnaast ben ik materiaal aan het verzamelen voor een workshop over inclusief onderwijs, eerst binnen mijn kantoor, later in de districten (wat verder weg op het platteland). Mensen moeten zich bewust worden dat er nog steeds veel kinderen zijn die niet naar school gaan, niet erbij horen. Als je zo naar het werkveld kijkt kun je eerder zien wat er werkelijk gebeurt en misschien actie ondernemen om alle kinderen erbij te betrekken. Als ik op kantoor geen afspraken meer heb, ga ik ook naar huis. Thuis werk ik net zo hard en wat comfortabeler (modern hè, thuiswerken, maar hier moet ik ze dat nog uitleggen, want ze vragen altijd aan Bas waar ik ben). Ik denk ook goed aan mijn gezondheid en daar hoort een dutje op de bank ook bij. Als ik afspraken maak komen ze vaak niet opdagen, dat kan dan weer wel. rare wereld hier!! Maar wel mooie ervaringen, op allerlei fronten.
Alle lieve mensen, bedankt voor jullie verjaardagswensen. Op een verjaardag zonder visite, zonder slingers, zonder taart, zonder kinderen, zonder cadeau (we hebben wel wat meubeltjes gekocht) dan maken lieve wensen en verjaardagsliedjes aan de telefoon erg veel goed.
Commentaar foto's: Vanochtend zoveel stralende gezichtjes gezien, maar als je een foto maakt, kijken ze ineens bloedserieus!!

Ziek en gezond

April is een kwakkelmaand voor ons. We voelen ons niet helemaal fit. Dan de een weer niks en dan de ander weer wat beter. Het gaat met ups en downs. Vooral maag en darmen zijn van streek en we raken gewicht kwijt. We proberen wat oplossingen te vinden nadat er geen bacteriën of wormen zijn geconstateerd. De oplossing moet te vinden zijn in ons voedsel, zeggen ze. We drinken ook ORS, een suiker-zout oplossing waarvan we het idee hebben dat dat ons wat energie teruggeeft. We slikken nu ook extra vitaminepillen Zolang we geen koorts hebben en we nog wat kunnen proberen doen we dat. We koken bijna altijd zelf en letten heel goed op. Uiteindelijk pakken we ons water aan. Tot nu toe filterden we het water uit onze kraan (van de polytank) en dronken het. Nu drinken we alleen gezuiverd water uit zakjes, wel van een bepaald merk (White Rock). Je bijt een puntje van het plastic af en perst het water in je mond. Af en toe wel een geknoei, we zijn nog niet zo handig. Het gefilterde water gebruiken we alleen als het ook gekookt wordt. De eerste resultaten zijn hoopgevend!! We voelen ons wat beter.
Het is belangrijk, ook voor het werk, om wat energie te hebben. Gezondheid is toch wel erg belangrijk. Vandaag zijn we op ziekenbezoek geweest in het ziekenhuis van Wa. Indrukwekkend. Collega volunteer Ruby uit de Filipijnen is opgenomen met een heftige malaria. Het ziekenhuis is zo’n 300 meter van ons vandaan, een uitgestrekt terrein met diverse afdelingen. Ruby ligt in de VIP-room van de vrouwenafdeling en we mogen haar ondanks dat het geen bezoektijd is bezoeken. Eerst moeten we een stuk over het terrein, dan door een afdeling vol met bedden vol patiënten aan weerszijden en dan is er Ruby in de airconditioned 1 persoonskamer met logeerbed voor een gast. Kosten per dag: 10 Ghana cedi = 5 euro. Als buitenlander krijg je vaak een voorkeursbehandeling en kun je vragen om de Cubaanse dokters(die hier werken), want anders wordt je geholpen door een Ghanese assistent en dat is toch wat anders. Het is niet te vergelijken met de ziekenhuishygiëne in Nederland. De patiënt moet ook zelf voor eten zorgen (of de familie) en moet ook zelf opdracht geven medicijnen te kopen, die voorgeschreven worden. Ze schrijven hier hele zakken voor. Ruby had ook verkeerde medicijnen gekregen. Bovendien had ze 2 medicijnen door elkaar geslikt waar 24 uur tussen moest zitten/ Ze was erg ziek geworden. Ze vertelde dat ze 45 graden koorts had gehad, maar wij twijfelen dan toch aan de thermometer, want volgens ons is dat onmogelijk. Nee je bent niet te benijden als je afhankelijk bent van het ziekenhuis.
Dus we werken eraan om daar weg te blijven. Een van die dingen is de malariaprofylaxe te slikken. Er gaan zoveel verhalen over malaria en malariatabletten. Veel volunteers stoppen met slikken omdat het de lever aan zou tasten. Er zijn ook veel volunteers die malaria krijgen. We hebben liever een wat minder functionerende lever dan de ellende van de malariabehandeling, dat is voor ons helder.
Bas is in april op onderzoek uit geweest voor zijn diabetes, zodat hij weet waar hij moet zijn als er iets aan de hand is. Voordat hij het wist zat hij in het “proces”: intake, gewicht en bloeddruk, gesprek bij de Cubaanse arts, prachtig mooi boekwerk als dossier en bloedtesten, een hele ervaring. Bas zijn suikerwaardes zijn supergoed, wat minder gewicht helpt erg goed, denken wij.
Proost, geniet van schoon helder water!!