Bericht van Fons

Ons Fons heeft weer wat mensen blij gemaakt. Graag willen we dat met jullie delen. 

Bayor, de dove jongen die we als eerste gesponsord hebben met gereedschap, hebben we nu ook blij gemaakt met hout. Hij is klaar met zijn vakopleiding en gaat nu als volleerd timmerman aan de slag. Zijn leerkrachten zijn zo positief over hem, dat je hem zeker een  kans gunt om een goed  bestaan op te bouwen. 

We hebben van Ons Fons ook een klein stukje van het MIRC project gefinancierd. Bas heeft laten zien dat het mogelijk is om jongeren, die nog nooit een computer hebben gezien, toch kunnen ervaren wat een computer is. Iedereen die erbij betrokken was, wilde graag ermee doorgaan. GES heeft het project "geadopteerd" en moet nu ownership gaan nemen door ict-leerkrachten te leveren die naar de scholen kunnen met een MIRC-box met 5 laptops. Het begin van een mooie ontwikkeling...

Bakuori, een gehandicapte man in een rolstoel in Wa heeft een matras gekregen Hij loopt tegen de 40 en met zijn lijf is een matras niet bepaald een luxe.

Ik heb een support-groep voor families van kinderen met handicaps bijgewoond in Lawra. Ik was onder de indruk  hoe belangrijk het is dat mensen delen met elkaar dat ze "zo'n" kind hebben, en ze ervaren dat ze niet alleen staan. Ze krijgen informatie over allerlei onderwerpen die met hun kind en gezondheid te maken hebben. In Ghana bestaan nog allerlei vreemde beelden dat deze kinderen heksen of boze geesten zijn. Het kan ook besmettelijk zijn. Het komt nog steeds voor dat deze kinderen worden doodgemaakt of achtergelaten. Ze krijgen een health-inssurance-kaart als ze die nog niet hebben, waarmee ze gebruik kunnen  maken van de basisvoozieningen van de gezondheidszorg. Zo belangrijk!. Kinderen spelen, waar het kan, samen. Ze krijgen wat eten. Er worden spelletjes gedaan. Wat een fijne sfeer. Wat me erg trof was een jonge moeder die vertelde wat ze de vorige keer geleerd had: "Ik heb dit kind gekregen en ik zal ervoor zorgen". Dit SNAP-programma (Special Needs Awareness Program) heeft Ons Fons ook gesponsord. De volgende bijeenkomst (elke 1e woensdag van de maand) wordt door jullie gefinancierd! Ik vind het zo inspirerend dat we in Jirapa nu proberen een commitee te vormen van belanghebbenden om over zo'n groep na te denken!

De  Deputy Director van GES van Wa is met pensioen gegaan. Hij is een erg aardige man man, die ons een half jaar Wale les heeft gegeven. Daarnaast is hij erg betrokken bij het onderwijs. We hebben hem als afscheidcadeau een project laten uitkiezen. Hij heeft ervoor gekozen om een Junior High School  in Dapoeoa, waar Bas met zijn laptops les heeft gegeven, te voorzien van electriciteit. Een belangrijke stap.

Wat nog in het vat zit, is het maken van een kap voor de embosser van Ismail Salifu, de resourceteacher van de blinde studenten van Wa Senior High School. Met hem heb ik de braille-bibliotheek gemaakt. Via Ghana Braille Press komt geen enkele Braille-studieboek beschikbaar en nu komen ze met vragen bij hem! Zijn gehoor begint heel erg na te laten, want het printen van Braille gaat met veel lawaai gepaard en hij zit daar uren naast. Om te zorgen dat blinde studenten nog lang van hem kunnen profiteren is dit een mooie bijdrage, De originele kap is te duur, maar hij heeft - als technische man - het allemaal uitgezocht en er wordt lokaal een kap gemaakt.

We reserveren ook nog wat geld voor  Mabel van Child Support. We zijn aan het begin van dit jaar gestart als haar Foster Parents en hierna volgen nog 2 jaar waarin we onze bijdrage moeten leveren. Mabel was dit jaar de 2e van de klas. Ze is een bescheiden meisje met een prachtige lach. Ze kan mooi zingen. De kinderen van Child Support nemen een CD op om geld in te zamelen en Mabel is een van de solisten!

Allemaal super bedankt!

Inclusion in de praktijk

Ik ben naar Ghana vertrokken als Inclusive Education officer van Regional GES. Inclusief onderwijs is alle kinderen opvangen in de basisschool met onderwijs op maat, afgestemd op de onderwijsbehoeften van het kind. Een mond vol en het klinkt mooi. Nu is inclusief onderwijs in Nederland nooit gerealiseerd, wij hebben alle problemen mooi in hokjes gezet voordat iemand sprak over inclusief onderwijs en noemen dat Speciaal Onderwijs. De laatste jaren is er sprake van te streven naar Passend Onderwijs: met behoud van Speciale Scholen de kinderen zoveel mogelijk op maat bedienen in het gewone Basisonderwijs. Daar heeft de regering een stokje voor willen steken vanwege het geld, en door protesten ook weer niet, dus hoe nu de vlag erbij hangt, geen idee.
Deze hele uitleg dient 2 doelen. Ten eerste kan ik nooit een specialist op dit gebied zijn, want ik heb nooit in een inclusief systeem gewerkt. Gelukkig heet ik nu Special Education Needs advisor, die zich toch richt op Inclusion. Daarnaast heb ik me wel verdiept in Inclusief Onderwijs gedurende mijn carrière op de GES (moest toch iets nuttigs doen). In Ghana is het beleid gericht op Inclusief Onderwijs en er wordt dan ook heel veel over geschreven en gepraat. Maar om het nu in de praktijk te brengen is een ander verhaal en zoals overal: het geld ontbreekt.
Uit de aanpakken en doelgroepen heb ik er in mijn projecten 2 gekozen:
1. Kinderen met handicaps opsporen en ze naar school zien te krijgen. Dat doe ik in Kunchene en het schijnt vrij uniek te zijn hoe we dat aanpakken. Door een tip van Ine en Peter heb ik misschien ook nog funding gevonden van het Liliane-fonds voor de kinderen daar en in andere dorpen waar we hierna gaan beginnen. Zij pakken het heel grondig aan en zelfs operaties vergoeden zij! In juni van dit jaar heb ik op de blog bericht over Ngmintuo en Lucy. Ze  worden nu definitief aangemeld op school (hoop ik..).
2. Een andere aanpak is het signaleren van kinderen met problemen. Dat gebeurt in Ghana in beperkte mate, maar in het Noorden van Ghana is het bar en boos. Het idee is als je niet weet welke speciale leerbehoeften een kind heeft, hoe kun je dan je aanpak in de klas erop aanpassen. Je moet dus beginnen met onderzoeken wat het probleem is. Ik ben gestart op het terrein van horen en zien, omdat daar in Ghana al veel over bekend is. Er zijn ook speciale scholen voor kinderen die niet of slecht kunnen horen of zien. Dat zijn vaak de ernstige, overduidelijke gevallen. Op gewone scholen blijken vaak kinderen te zitten met een gehoors- of gezichts-probleem, waarvan niemand weet heeft of waarover niet wordt gesproken. Die kinderen worden dan voor dom versleten. Ook gaan kinderen niet op tijd naar de dokter waardoor een te genezen probleem kan eindigen in een blijvende beschadiging. Dat vind ik hier het ergste: een ziekte of beperking die te voorkomen of te genezen was. Op dit moment leg ik de laatste hand aan 10 screening-toolkits met de mooie naam “BEST for children”, BEST staat voor Basic Education Screening Toolkit. Zodra ik wat foto’s heb zal ik ze in een album op Picasa web zetten. TENI sponsort dit project. Het wordt een koffertje met screeningsmaterialen en vier manuals. We starten met 8 scholen, verdeeld over het district Jirapa. Nu nog beperkt tot het screenen van horen en zien, maar in de toekomst kan het worden uitgebreid naar andere ontwikkelingsgebieden. Het screenen moet eenvoudig zijn en wordt uitgevoerd door leerkrachten die hiervoor worden getraind. Het is meer signaleren: als de screening uitwijst dat er misschien een probleem is moet het kind worden doorgestuurd naar de specialist. Alle kinderen die op de kleuterschool worden aangemeld moeten standaard worden gescreend. Daarnaast worden ook de kinderen gescreend, die op een of andere manier aanleiding geven tot twijfel over zien en horen. Om inclusief onderwijs echt in praktijk te brengen is in het project ook voorzien om alle leerkrachten van de deelnemende scholen te trainen in het aanpassen van je onderwijs aan kinderen met problemen met horen en zien.
Om de toolkit te realiseren is wel wat organisatie vereist, want het moet helemaal van nul af aan bedacht en uitgevoerd worden. We drinken melk om lege blikjes te produceren voor de gehoorstest, de buurman heeft harde steentjes geregeld, het logo is ontworpen, het trainingsprogramma staat in de steigers, veel overleggen met een leerkracht van Wadeaf die (ook met behulp van het Lilianefonds een audiometer heeft gekregen) en met een optometrist van de Eye Clinic Wa, een super aardige, kritische en betrokken jongeman, bij de stichting Medic heb ik 8 gereviseerde otoscopen gekocht tegen kostprijs, Marja heeft 12 afdekbrillen opgestuurd, met een printshop in de weer om de test-kaarten te produceren, stickers met het logo, koffertjes zoeken en de handleidingen hoe te screenen en een met veel tips voor ouders en leerkrachten.  Wat een klus, maar leuk om zo buiten de box iets tot stand te brengen. Eind November, na de train- en screenfase, evalueren we het project en is de bedoeling het uit te breiden naar meer scholen.
Om te zorgen dat het misschien op een andere, meer centrale manier ingevoerd kan worden (dus niet alleen van onderaf, maar ook van bovenaf), heb ik contact met het Assessment Centre van Special Education in Accra en het Education College in Wa. Als ze er iets in zien en willen invoeren, wil ik ze een koffertje cadeau doen (van andermans leer...). Ook dit projekt is uniek voor Ghana, volgens mensen in het onderwijs. Dus duimen jullie mee??