27 mei 2011

Het wordt tijd....

voor een positief bericht. Snel het gekwakkel een stukje laten zakken. We voelen ons goed. Wel wat afgeslankt, maar het misstaat zeker niet! Schoon water, zo belangrijk, dat weten we nu zeker!
Over mijn werk kan ik zeker ook positieve berichten laten horen. Niet dat het nu duidelijk is, maar ik zoek mijn eigen weg en dat voelt erg goed. Ik heb 2 projecten, waartoe ik zelf het initiatief heb genomen. Op een middelbare school zit ook een groep blinde studenten. Inclusief onderwijs dus. Maar, ja er is een maar, ze hebben maar beperkte hulpmiddelen, ze kunnen niet altijd over studieboeken beschikken omdat die niet in braille zijn. Alles wordt door 1 leraar geconverteerd, een heidens karwei: eerst scannen, dan alle fouten van het scannen eruit, dan converteren op de pc (snel!) en dan printen. Een boek van 200 pagina's wordt een braille boek van meer dan 400 pagina's, een stapel braillepapieren van zo'n 80 cm!! Ik help hierbij. Daarnaast heb ik contact met de studenten en ga een project opzetten om de contacten met de ziende studenten te verbeteren. De acceptatie is niet zo groot. Er is weinig hulp van ziende studenten. De blinde studenten gaan na de gezamenlijke les meteen terug naar hun eigen vertrouwde klas. Het is zelfs zo dat veel mensen nog denken dat de omgang met blinden minderwaardig is en soms ook besmettelijk! Werk genoeg dus. Ik ben blij dat ik wat DOE!
Op een peuter/kleuterschool begeleid ik de leerkrachten in een project om te leren werken in kleine groepjes. Erg leuk om te doen. Daarnaast doe ik tussendoor wat activiteiten om model te zijn voor gewenst leerkrachtgedrag. Vandaag heb ik hoedjes van papier gevouwen (en erbij gezongen 1-2-3-4, hoedje....), de leerkrachten vonden het net zo leuk als de leerlingen.
Opvallend dat het allebei onderwijsgebieden zijn waar ik geen ervaring mee heb, maar ik doe het gewoon. Daarnaast ben ik materiaal aan het verzamelen voor een workshop over inclusief onderwijs, eerst binnen mijn kantoor, later in de districten (wat verder weg op het platteland). Mensen moeten zich bewust worden dat er nog steeds veel kinderen zijn die niet naar school gaan, niet erbij horen. Als je zo naar het werkveld kijkt kun je eerder zien wat er werkelijk gebeurt en misschien actie ondernemen om alle kinderen erbij te betrekken. Als ik op kantoor geen afspraken meer heb, ga ik ook naar huis. Thuis werk ik net zo hard en wat comfortabeler (modern hè, thuiswerken, maar hier moet ik ze dat nog uitleggen, want ze vragen altijd aan Bas waar ik ben). Ik denk ook goed aan mijn gezondheid en daar hoort een dutje op de bank ook bij. Als ik afspraken maak komen ze vaak niet opdagen, dat kan dan weer wel. rare wereld hier!! Maar wel mooie ervaringen, op allerlei fronten.
Alle lieve mensen, bedankt voor jullie verjaardagswensen. Op een verjaardag zonder visite, zonder slingers, zonder taart, zonder kinderen, zonder cadeau (we hebben wel wat meubeltjes gekocht) dan maken lieve wensen en verjaardagsliedjes aan de telefoon erg veel goed.
Commentaar foto's: Vanochtend zoveel stralende gezichtjes gezien, maar als je een foto maakt, kijken ze ineens bloedserieus!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten