In
1981 was het jaar van de disabled, door de UN georganiseerd. Sindsdien wordt op
3 December de dag van de People with Disabilities (PWD's) gevierd in Ghana, telkens in
een andere regio. Dit jaar was het op 5 december in Wa, georganiseerd door de
Ghana Federation of the Disabled (GFD). Daar houden ze hier van, acroniemen. Men had ons gevraagd mee te werken.
Op maandag heb ik meegeholpen een vergadering te notuleren van de Regional House of Chiefs. De een na de ander kwam in prachtige kledij binnen met hun Queen mothers (zussen of moeders). In Ghana kunnen ze hele lange inleidingen houden, iedereen een paar keer bedanken en iedereen de hemel in prijzen. Het is een heel theater. Maar bijzonder om mee te maken.
Op maandag heb ik meegeholpen een vergadering te notuleren van de Regional House of Chiefs. De een na de ander kwam in prachtige kledij binnen met hun Queen mothers (zussen of moeders). In Ghana kunnen ze hele lange inleidingen houden, iedereen een paar keer bedanken en iedereen de hemel in prijzen. Het is een heel theater. Maar bijzonder om mee te maken.
15
% van de mensen heeft een beperking, 80 % hiervan leeft in een ontwikkelend
land, indrukwekkende cijfers. De discussie ging met name over wat de chiefs
kunnen doen aan discriminatie, stigmatisering en uitsluiting van mensen met een
beperking. Het thema was in hoeverre culturele en traditionele gebruiken de
uitsluiting van mensen vergroot. Kinderen met een beperking worden nog steeds
opgesloten in huis of uitgestoten, gaan niet naar school, mensen met een
beperking worden nog steeds witch genoemd en buitengesloten of mogen het paleis
van de chief niet in (dit laatste werd door een aantal chiefs ontkend). Al met al heel interessant,
maar het was wel aanpoten met schrijven, mijn collega typte met 10 vingers op
haar laptop en had duidelijk voordeel.
De
volgende dag was er een tocht om aandacht te vragen voor de positie en inclusie van PWD's. Met
een aantal vrijwilligers zouden we meelopen en een vragenlijst afnemen of
mensen met een handicap ook opgenomen zijn geweest in de Census (Volkstelling)
van 2010. De tocht was heet en lang, maar niet klagen, er liepen mensen mee met
krukken en rolstoelen. Veel mensen met een beperking ontberen de goede
behandeling. Als ze in Nederland hadden gewoond, zouden ze er veel beter aan
toe zijn, zoveel misvormingen. Mensen die onnodig blind zijn omdat ze niet behandeld zijn. Dat is
heel pijnlijk om te beseffen. De stemming was erg goed, mensen waren erg
enthousiast en gedreven. Er was veel bekijks.
Ik
heb een blinde man begeleid, die leraar is op een blindenschool in het zuiden.
Interessante gesprekken over waarom inclusion nog niet kan in Ghana. We hebben
mail uitgewisseld en ik zal hem zeker nog eens opzoeken. Dit zijn bijzondere
contacten!
Bas
liep swingend met Bob de tocht uit. Zij hadden 2 dagen er na nog spierpijn,
maar het was voor het goede doel. We waren behoorlijk moe en ook het tekort aan
vocht (ondanks dat je drinkt gebeurt dat) speelde ons parten. Het was bijzonder
en ik hoop dat ik op een of andere manier mijn steentje nog kan bijdragen voor
deze mensen. De secretaris van de landelijke Albino Federatie heeft me benaderd
om te praten over hoe te komen tot een belangengroep van en voor albino’s in onze regio. Intussen vertelde hij dat de zon wel erg fel was,
maar geld voor goede zonnebrand had hij niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten