Inclusive education - onderwijs voor alle kinderen in dezelfde school - was een van mijn taken op papier toen ik naar Ghana ging. Waar te beginnen als goed onderwijs nog zover weg is. Denk aan de jaren 50 en 60 en bedenk dan dat er kinderen met een speciale leerbehoefte in de klas zitten.
Toch ben ik met leerkracht Joseph in september 2011 in Kunchene gestart om kinderen met een handicap naar school te krijgen. Kunchene is een dorp 8 km over de zandweg van Jirapa vandaan, dat weer 60 km ten noorden van Wa ligt. Er is ook met de chief gesproken over dit project. Niemand weet waar deze kinderen wonen en met hulp van mensen uit het dorp zijn er 4 kinderen gevonden. Voor Lucy en Ngmentuo zagen we mogelijkheden. Ik heb al eerder bericht over Mintur, die eigenlijk Ngmentuo heet. Een jongen van 10 jaar, halfzijdig verlamd met epilepsie, nog nooit naar school geweest, zijn wereld is het huis van zijn ouders. Dan is er Lucy, bij het eerste bezoek blijkt ze enkel te kunnen kruipen en niet te kunnen praten. Met allebei is communicatie mogelijk en geven ze aan instructies te begrijpen. We hebben ouders moeten overtuigen dat we het zinvol vinden om de kinderen naar school te laten gaan. En toch ook moeten we vertellen dat lezen en rekenen er misschien niet in zit. Het gaat om erbij horen, samen leven, leren van en met elkaar. Het zijn vooral de moeders die zich de opoffering getroosten om hun kind kilometers ver naar school te brengen. Ik heb bewondering voor ze!
Voor deze 2 kinderen hebben we voorbereidingen getroffen om naar school te gaan. Eerst een onderzoek in het ziekenhuis. Voor Ngmentuo leverde dat medicijnen op waardoor zijn aanvallen verdwenen. Lucy kreeg krukken en leerde hier binnen no time mee lopen. Er werden uniformen en wat schoolmateriaal aangeschaft. Er volgden gesprekken met de headteacher en de leerkracht van de kleutergroep (leerlingen varierend van 5-10 jaar). We hebben nagedacht over de doelen die we stellen voor de kinderen. Het is niet gemakkelijk om in Ghana leerkrachten uit te leggen, dat leren niet alleen lezen en schrijven is. Joseph is weer een van die bevlogen mensen in Ghana die ervoor gaan, onder leerkrachten toch - helaas - een minderheid. Hij is in meerdere opzichten onmisbaar, en zeker voor de barriere in taal en cultuur.
Vorige week was de eerste schooldag. Ngmentuo was op vrijdag gekomen en niet op maandag. Uit de beschrijvingen was hij erg actief, levendig en happy. Hij heeft veel steun aan zijn kleine zusje. Lucy was er op maandag een klein meisje van 9 met stralende ogen. Vrijdag ben ik terug gegaan om te kijken hoe het loopt, of er problemen zijn en of ik ergens mee kan helpen. Ngmentuo heeft op dinsdag een epileptische aanval gehad op school en is sindsdien niet meer op school geweest. Wel een tegenvaller, maar we moeten eerst maar eens op huisbezoek wat er aan de hand is en hoe het zit met de medicijnen.
Lucy was er wel en zelfs Bakyelee was er. Een jongen van een jaar of 10 die niet kan lopen en ook zijn rechterhand niet kan gebruiken en die nog niet 'gevonden' was. Een groter kind van school had de moeder verteld dat ze hem kon brengen. Wel mooi dat het zo werkt!!
Om de leerkrachten te beschermen tegen een grote toeloop van gehandicapte kinderen , moeten we het een beetje volgens de procedure doen. Eerst huisbezoek en bezoek aan het ziekenhuis en als we mogelijkheden zien een schoolorientatie-periode.
Dit werk valt onder PRONET waar ik nu werk. Er zijn ook plannen om een soort halfway-opvang te creëren voor deze kinderen, een paar dagdelen in de week. Dan is er gelegenheid voor gewenning en observatie. Van daaruit kan dan het traject naar school worden ingezet. Is dat niet mogelijk dan is er toch een opvang waar kinderen elkaar kunnen ontmoeten. We moeten ook een maximum stellen aan het aantal kinderen per klas. Juliana, de KG-teacher, heeft buiten het farming seizoen 75 kinderen in haar klas en dan nog 2 met extra zorg............
Ik heb met Lucy en Bakyelee gespeeld, grapjes gemaakt, getekend en flessendoppen gesorteerd. Ik heb in 2 paar stralende ogen gekeken toen ik ze een compliment maakte. Lucy begint al ietsjes te praten. Toen ik wegging zwaaide ik en zei bye, Lucy zwaaide terug en zei bye!!!
(Klik op de foto's boven als je stralende kinderogen wilt zien! Er staan ook 2 ontroerende filmpjes op).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten