Ghanezen hebben een simpele, maar pittige keuken, die erg bewerkelijk is voor de vrouwen, want die koken altijd. Het merendeel van de maaltijden bestaat uit goedgekruide stoofpotten of soepen met rijst of gekookte yams, bangku, kenkey, fofu of tiezet, allemaal soorten meelballen, oneerbiedig gezegd. De ingrediënten van de stews /soups zijn bonen en/of okra (slijmerige groene groente), vis of kip, blad van de bonenplant of ander groen en groundnuts. Ze houden van kruiden en van pittig: cayennepeper, curry, gember, knoflook, uien and chilipepers.
Ze hebben de gewoonte om niet thuis aan tafel te eten, maar overal waar ze zijn, vaak buiten op de grond of op een trapje of krukje. Ze zeggen dan: you’re invited, maar het is niet de bedoeling dat je mee-eet, het is alleen voor de vorm. Ze kopen eten in een stalletje voor minder dan een euro per maaltijd: veel koolhydraten, een beetje vlees (met bot) en weinig groente. Vlees is meestal kip of vis, maar soms ook geit en zelfs ....hond (sorry Marthe). Het eten krijg je mee in een zwart plastic zakje. Daar eten ze dan ook uit. Met de rechterhand. Je plukt een stukje fufu of tiezet, doopt dat in de soep of stew en slurpt het naar binnen, nadat je van tevoren je hand hebt gewassen in water. Eten is doorgaans geen sociale bezigheid. Het is bewerkelijk om het te maken. Bijvoorbeeld het stampen van de yam duurt 45 minuten, en dat is intensief . Van de buren kregen we vanmiddag fufu met een light ( very hot) soup. Wij zaten binnen te smikkelen en zij zaten buiten allemaal op een apart plaatsje te eten. Vanavond bij Francis( van het GES guesthouse, waar wij 1 week hebben doorgebracht toen we nog geen huisje hadden) tiezet gaan eten, met soup van bree (bladeren) en een ondefinieerbaar soort vlees. Het was lekker! Ik heb het vlees weggegeven, Bas heeft het geprobeerd, het viel toch niet mee voor een vleeseter die net geleerd heeft een kip te ontleden.
Om als vegetariër te overleven heb ik tofu laten maken. Nu heb ik 30 porties tofu in de vriezer. Dus voorlopig genoeg eiwitten. Wij koken meestal een beetje a la thuis: spaghetti met tonijn uit blik, macaroni idem, panpizza, groente-rijst-sausje, noedels met groenten, omelet, rijst met bonen, soep-pannenkoeken, gebakken yam (aardig alternatief voor gebakken aardappels). De groentes die we hier kopen: tomaat, uit, paprika, kleine aubergientjes (geel), komkommer (zonder EHEC), wortels en sperzieboontjes in beperkte hoeveelheden (erg duur), kool, avocado’s, erwtjes en bonen in tomatensaus uit blik en we genieten zelfs van champignons uit blik (nooit gedacht!). Op dit moment zijn groenten schaarser, het verbouwen van gewassen is met het regenseizoen begonnen, dus over een tijdje....
In Ghana is water drinken erg gewoon, je biedt een bezoeker ook altijd water aan. Koffie, dat kennen ze niet, het is dan ook allemaal Nescafe, en eerlijk gezegd, dat is ook geen echte koffie, toch? Bier is hier gewoon bier, maar de Ghanezen drinken meestal malt Guiness (veel moslims hier). Lokaal wordt er pitoe gedronken een licht alcoholisch zelf gebrouwen drankje, wij hebben het nog niet aangedurfd, onze darmen?!? Wij eten ’s morgens meestal havermoutpap, die nog steeds niet verveelt, is erg voedzaam en vult goed. ’s Middags eten we meestal witbrood (helaas) met een eitje, le vache qui rit, tomaatje, jam, pasta, groundnutpasta en soms een knakworstje voor Bas en een avocado voor mij. Ineens is onze bakker om de hoek gestopt met bruinbrood, dat is balen. Nu moeten we een eindje rijden met de fiets, maar het is het ons waard. In Ghana houden ze niet zo van brood.
In een pakketje van Pieter en Marijke zaten lekkere verwendingen: wat kan Parmezaanse kaas toch lekker zijn. We zijn toch wel echte gewoontedieren: we missen onze kaas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten