Na een lange
voorbereiding was het eindelijk zo ver. Ik, Bas, ben een aantal weken langs
Junior High Schools in afgelegen gebieden gereden om de kinderen daar een
bescheiden ervaring op te laten doen met het praktisch gebruik van een
computer. De bezochte scholen hebben
geen faciliteiten, geen elektriciteit en zijn moeilijk te bereiken.
Het is namelijk zo dat kinderen
aan het eind van hun JHS examen moeten doen in ICT. Veel van de kinderen in het
noorden van Ghana en zeker in de afgelegen gebieden, hebben vaak nog nooit een
echte computer gezien of er ooit op gewerkt.
Het is de bedoeling om
aan het einde van deze weken samen met betrokkenen te bekijken of het project een
vervolg verdient en – nog belangrijker – of betrokkenen hierin met menskracht
en financiële middelen willen investeren.
Met dit in mijn hoofd heb
ik het MIRC project opgezet. MIRC staat voor Mobile ICT Resource Centre. Eerst
een voorstel geschreven om stakeholders warm te krijgen en om geld los te
krijgen om de benodigde spullen te kopen. Uiteindelijk heeft het Ministery of
Education in Accra mij 5 laptops gegeven, heeft RLG – de leverancier van de
laptops – reserve batterijen voor de laptops gegeven en heeft mijn
verjaardagsvisite in Nederland het me mogelijk gemaakt om een mooie usb-gevoede
led-projector en dito luidspreker aan te schaffen. De overige kosten worden uit
Ons Fons bekostigd. In de tussentijd heb ik Ghana Education Service van Wa
Municipal District enthousiast gemaakt om dit project in hun district uit te voeren.
20 scholen werden aangewezen om mee te doen aan het project. Uiteindelijk zijn
er daar 8 van overgebleven, omdat de overige scholen al zelf ICT faciliteiten
hadden of over een ICT lab in de naaste omgeving beschikken.
Uiteindelijk heb ik een trainingsprogramma
ontwikkeld (muis- en toetsenbordtraining en programma- en computerverkenning),
heb de motor reisklaar gemaakt (een op maat gelaste boxhouder laten lassen;
Wino, nog bedankt voor het idee) en de trainingsbox ingericht: naast het al
eerder genoemde materiaal nog wat muizen en muismatten gekocht en de inhoud van
een oude computer verzameld voor de look and feel. Het trainingsprogramma heb
ik enigszins aan laten sluiten bij het al bestaande ICT curriculum voor JHS. Indien
er ICT leerkrachten en boeken aanwezig zijn, wordt tamelijk stringent volgens
dat curriculum les gegeven.
Allereerst begonnen met
een kort intake gesprek met schoolhoofden en ICT leerkrachten om in te schatten
of de scholen enthousiast zijn om mee te doen, om de verwachtingen te peilen en
om duidelijk te maken wat het project nu precies inhoudt. Sommigen hadden de
indruk gekregen dat de te gebruiken laptops op de school achter zouden blijven.
Voor mij was het ook belangrijk om een ruimte met tafels en stoelen ter
beschikking te hebben om in en aan te werken. Van de eerder genoemde 8 scholen
zijn er uiteindelijk 6 overgebleven. Eén school ligt in de stad en maakt al
gebruik van ICT faciliteiten in de buurt. De andere school had begin dit jaar
24 laptops van de overheid gekregen om mee te werken. De uitdaging voor deze
school is nu om stroomvoorziening te realiseren, zodat de laptops ook daadwerkelijk
gebruikt kunnen gaan worden.
In Ghana wordt relatief fors
geïnvesteerd in ICT onderwijs. Speciale cursussen voor ICT leerkrachten, voor
het automatiseren van de administratieve organisatie, PC’s en laptops worden
door allerlei NGO’s en overheidsorganisaties aan scholen en
schooladministraties gegeven, nieuw en tweede hands. Daar tegenover staat het
gegeven dat de kwaliteit en kwantiteit van het bestaande onderwijs forse
uitdagingen kent: tekort aan (gekwalificeerde) leerkrachten, klaslokalen onder
de bomen, klassen van soms over de 100 leerlingen. Als het mee zit heeft een
klas muren en een dak, ramen en deuren, voldoende bankjes voor de kinderen, een
schoolbord met krijt en voldoende leerboeken voor de kinderen. Wat de ICT
omgeving in de scholen betreft, komt het er vaak op neer dat als er al hardware
is, dat er dan meestal geen elektriciteit en/of onderhoudscapaciteit aanwezig
is om de computers te laten werken.
Over de ervaringen van
afgelopen weken ben ik kort: iedereen was erg enthousiast, zowel leerkrachten
als kinderen. Het is geweldig om ca. 200 kinderen te raken met een onderwerp
waar ze (echt allemaal) razend in geïnteresseerd zijn, maar waar de meesten nog
nooit de gelegenheid voor hebben gehad. Het is leuk om aan het eind van een
sessie de meerderheid met een zeker gemak zich zien te bewegen achter en op de
laptop. Betekende wel vaak dat er opnieuw een laptop opnieuw geïnstalleerd (image
hoor) moest worden, maar dat werk heb ik er graag voor over.
Het was jammer dat leerkrachten
over het algemeen na schooltijd geen tijd meer hadden om zelf ook wat ervaring
op te doen achter de computer. Andere banen of verplichtingen waren meestal de
oorzaak daarvan. Een ander aspect is dat deelnemers aan een workshop in Afrika
daar vaak een geldbedrag voor terug verwachten (T&T: een meestal nogal
ruime vergoeding voor reiskosten en maaltijden).
Excellent work
BeantwoordenVerwijderenHoi Bas en Jeannine,
BeantwoordenVerwijderenIk heb al lang niets meer van me laten horen/lezen. Telkens krijg ik automatisch jullie blog en dan lees ik het meteen. Dus ik blijf op de hoogte. Erg leuk om te lezen dat er nu kinderen naar school gaan die er anders niet toe gedaan zouden hebben en dat er nu laptops bereikbaar komen voor kinderen die er anders niet mee in aanraaking zouden zijn gekomen. Mooie ontwikkelingen.
Groetjes, Thea