Groeten uit Breda!

Ja je leest het goed. We waren even in Nederland. Ik, Bas, had wandelende nierstenen en na 5 dagen pijn lijden in Wa ben ik eerst in Accra medische hulp gaan zoeken en al snel werd door alle betrokkenen besloten dat het beter was als ik me in Nederland zou laten behandelen. Donderdag 29 maart zijn we op Schiphol aangekomen en 11 april zijn we, gezond en wel, weer naar Ghana vertrokken.

Terugkerend van de reis met Rik en Hilke kwam de pijn in de rug opzetten en ik vermoedde al vrij snel wat er aan de hand was. Niet leuk als je nog een busreis van 8 uur voor de boeg hebt in een benauwde tro tro met 25 mensen opeengestapeld en met slechts een paar paracetamol als pijnstiller. Een paar dagen aanzien in Wa, want in de kerstvakantie was de zelfde pijn al na drie uur opgehouden. Daarna naar de dokter in Wa op vrijdag, op zaterdag een echo en urine onderzoek waarbij het vermoeden bevestigd werd: nierstenen die er uit willen en zich niet uit laten plassen. Door Rik en Hilke de Iboprofen ontdekt  als pijnstiller, waar ik ze heel dankbaar voor ben. Op zondagavond op advies van de dokter uit Wa met de bus naar Accra. Op maandag advies van een dokter uit Accra die VSO ondersteunt (vlug naar Nederland) en van de Travelkliniek in Rotterdam (wachten in Ghana tot je ze uitplast, welk advies later werd omgezet naar een behandeling in Nederland). Jeannine besluit om mij op de reis te ondersteunen en komt dinsdagavond als een speer met de bus naar Accra. Op woensdagavond vertrekken we naar Nederland. Om het medische verhaal even af te maken: vrijdag bij de uroloog in het Havenziekenhuis in Rotterdam. CT scan en bloed en urine laten onderzoeken. Blijkt dat ik de stenen bijna helemaal heb uitgeplast maar dat in de andere nier nog stenen zitten. Ik voel me opgelaten, omdat ik het gevoel heb een heel circus voor niets te hebben opgebouwd. De uroloog weet me te overtuigen: op het slechtste moment maak je een beslissing en de daarop volgende ontwikkelingen kunnen goed maar ook slecht uitvallen. In mijn geval dus goed. Met een aantal goede tips, medicijnen voor het geval dat en een goed gevoel over de behandeling in Rotterdam besluiten we op korte termijn weer terug te gaan naar Ghana.

De tussenliggende tijd hebben we veel met de kinderen doorgebracht. Twee dagen op Fl oris gepast, bij Jaap en Caatje eten, bij Marthe en Wessel eten, bij Rens eten, samen uit eten, een wandeling. En 2 weken lang logeren in het huis van Marthe en Wessel, waarvan een week allen met Wessel, want Marthe moest – och erm – een week op skikamp met school. Daarnaast mijn verjaardag gevierd met veel lieve mensen en veel lieve reacties: nog bedankt allemaal. 

En Rik en Hilke? Die waren nog fijn (met ongerustheid over mijn situatie) in Ghana aan het reizen toen wij al aan een bruine boterham met kaas in Nederland zaten. Wij hebben ze dinsdag 3 april fijn opgehaald op Schiphol, om een mooie maand met hen toch nog goed af te ronden.

Het waren hectische dagen in Nederland. We blijven een beetje met een onaf gevoel zitten. Je kunt niet alles wat je wilt en je ziet niet iedereen die wilt zien. Maar toch waren we blij dat we er weer even waren en dat het lichamelijk allemaal goed is afgelopen.