Het regionale kantoor van de Upper West Regio werkt samen met de 9 districten aan diverse zaken. Zo zijn de districtteams recent getraind om via een nieuwe manier van rapporteren managementinformatie op te hoesten. Wat er verder nog mee gaat gebeuren is nog spannend. Het is zelfs nog spannend of alle districten met een bruikbaar rapport voor de dag kunnen komen.
Om de districtteams een steun in de rug te geven op inhoudelijk en technisch gebied heb ik onder leiding van Jelinge een rondreis van 3 dagen gemaakt langs de districtbureaus in de regio.Samen ondersteunen we inhoudelijk en technisch bij de realisatie van de rapporten. Jelinge bepaalt elk moment wat we gaan doen: wanneer we gaan eten, wanneer we weer verder trekken en wanneer we weer langs een familielid moeten in een dorpje achteraf om een brood of wat geld te brengen. Hij kent de regio goed want hij is ook op diverse plekken teacher geweest. De chauffeur die ons in de pick up rondrijdt stuurt trefzeker over de vaak belabberde andwegen. Omdat niets van te voren vast staat en alles nieuw is, is het een vermoeiende tocht. Wel interessant om al die diverse werkplekken eens te kunnen bekijken. Zeker ook omdat ik vermoed dat al deze bureaus ondersteuning van mij gaan verwachten, nu en in de komende twee jaar.
Naast het werk doen we ook nog leuke dingen op deze reis. We ontmoeten veel VSO-volunteers: op kantoor, maar ook thuis en soms plotseling op de fiets op straat. De tweede nacht hebben we bij onze filippijnse collega Jonathan gelogeerd.
Het bezoek aan John en Marion (2 leeftijdgenoot volunteers met wie het wel klikte en die in Tumu woonden) was indrukwekkend. John was erg ziek geweest de afgelopen weken (malaria en typhus). Hij was nu ietwat aan de beterende hand. Naderhand bleek dat de ziekte ervaring zo ingrijpend was dat ze een dag na mijn bezoek besloten hebben om weer voorgoed naar Engeland terug te keren. Dat is geen lichte beslissing geweest en geeft weer wat voor impact die ziekte had. Wij hebben veel respect voor deze keuze.
We worden regelmatig door districtcollega’s getracteerd op eten of drankjes. In Gwollu tracteert een collega ons zelfs op een toeristische route: we nemen uitvoerig de tijd om de 300 jaar oude verdedigingsmuur van Gwollu te bekijken (tegen de slaven die zich probeerden te verweren tegen de slavenhandelaren die in Gwollu woonden) en bezoeken ook het traditionele healingcentrum voor gebroken botten. De verplegingsmethode, waar veel water en kruiden aan te pas komen, schijnt de genezing aanzienlijk te versnellen. We bezoeken ook het graf van een van de presidenten van Ghana die in Gwollu geboren is.
Woensdagavond moe maar voldaan weer thuis bij Jeannine. Voor haar was het spannend om voor het eerst een paar dagen alleen thuis te zijn. Het zou Jeannine niet zijn, als ze het niet heel leuk had gemaakt voor zichzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten