Al die lieve verjaardagsberichtjes voor Bas. Erg leuk dat jullie daar zo aan denken. Jullie maar denken dat wij op grootse Ghanese wijze deze heugelijke dag aan het vieren zijn. Al die lieve aandacht maakt veel goed voor Bas. Want ik heb dit jaar roet in het eten gegooid. Ik voelde me ziek en Bas voelde zich ook niet OK. Over de aard van deze ongemakken weiden we niet verder uit met het oog op deze feestelijke dag. Bovendien hadden we vandaag onze JIM (Joint Introduction Meeting). Alle belanghebbenden zitten bij elkaar (of dat was in elk geval de bedoeling) en maken ons kenbaar wat ze van ons verwachten en welke doelen we moeten nastreven, in elk geval dit eerste half jaar. Omdat er zoveel mensen uitgenodigd waren,zo’n 30 mensen voor ons alletwee, voelde ik me verplicht om het door te laten gaan. Als een dweil heb ik zo goed en zo kwaad als het ging me er doorheen geslagen. Het is hier gebruik voor de mensen om drinken snacks of lunch te regelen, afhankelijk van de tijd dat de meeting is. Het is heel bijzonder te zien dat het eten, in piepschuimbakjes wordt uitgedeeld en iedereen neemt het dan mee naar..... Wij zouden zeggen: zullen we nog gezellig samen eten als afsluiting, nou hier niet. Voor Bas was de meeting een stuk concreter dan voor mij. De scholen voor speciaal onderwijs hadden wel een afgezant gestuurd, maar geen leerkracht. Zij waren met name geïnteresseerd in het stukje support voor leermiddelen. Toen ik zei dat ik geen budget heb, reageerden ze verbaasd: je kwam toch voor support. Het geeft mij wel een dubbel gevoel, de motivatie om iets te veranderen als je niet met geld aankomt is niet altijd even groot.
Terug naar ons feestje: geen taart (die kun je hier niet krijgen en ik heb geen oven), geen visite, veel slapen, dat is wel effe anders dan we gewend zijn!! Gelukkig voel ik me na geslapen te hebben wat beter. Op de foto (die binnenkort op de blog staat) zie je het cadeau: een grote tafel. Het had een verrassing moeten zijn, maar zo kien als Bas is, hij had het al geraden. Het had nogal wat voeten in de aarde, want je moet naar een timmerman om hem te laten maken.
We maken er wel wat van, maar onze feestjes in Breda zijn leuker! Bas geeft aan het zingen via de telefoon erg te waarderen. Hij gaat nu zowaar een biertje pakken. PROOST!
Van zijn collega Jelinge kreeg hij een erg lief smsje. Wishing you a happy belated birthday. May you live to be hundred. May the best of everything you ask be yours. Happy Birthday.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten