Weekje motortraining in Bolgatanga

Op zaterdag 9 april vertrekken we naar Bolgatanga in de Upper East van Ghana voor een week motortraining. Je kunt van tevoren geen buskaartjes kopen. Omdat het net vakantie is en er veel studenten reizen is het om 4 uur ’s nachts een drukte van belang. Veel gedoe en boze mensen. Het ziet er niet naar uit dat we een kaartje zullen bemachtigen. Bas blijft stug, maar vriendelijk proberen. Om 6 uur lijkt het einde verhaal, geen zitplaatsen en geen staanplaatsen. Ik voel me nog niet helemaal lekker dus dat maakt het er niet beter op. Dan zijn er ineens 3 zitplaatsen in de bus naar Tamale en dan kunnen we met een omweg naar Bolga. Ook dat is nog een toer, want we moeten wisselen van plaats, maar uiteindelijk zijn we om 7 uur op weg. Na een uur op verharde weg beginnen we aan de dirt road, hotsen en botsen, via Larabanga (toegang tot Mole Natuurpark) naar Tamale, daar komen we om 1 uur aan en een uur later vertrekt een bomvolle trotro naar Bolga. Doodmoe zijn we. Jacky komt ons ophalen en met de laatste krachten gaan we in een taxi naar Sheena en Tony. We worden heel hartelijk ontvangen in hun prachtige tuin met mangoboom. We douchen, er wordt voor ons gekookt en we liggen om 9 uur in bed. De zondag is vrije dag en we genieten van de tuin, van het niks doen en het lezen. Vakantiegevoel.
Met wat onzekere gevoelens beginnen we maandag op een voetbalveld met de training: rondjes, rondjes en nog eens rondjes. Geen echte tips of aanwijzingen, maar al met al valt het mee. Nog bedankt Stewart, al je tips kwamen weer boven. Dus wie wil leren motorrijden: Stewart Rijopleiding in Prinsenbeek!! Het is bloedheet en we verstouwen heel wat water. De 2e dag is er wat meer variatie: ook achtjes en haarspeldbochten en naar de 3e versnelling. Tussendoor is het veel wachten op de trainers. Ze komen te laat of niet (begrafenis) en wij wachten in het VSO kantoor. Leuk om allerlei mensen te ontmoeten. De 3e dag is ons eerste uitje: Naar Bongo en Gawru flinke tocht met eerste kennismaking met het zand, het voelt ook wel als een overwinning. Prachtig om de omgeving van Bolga te leren kennen: prachtige dorpen met traditionele compoundhutten, de baobabs blijven immens en het landschap is rotsig ruig. Op donderdag hebben we de langste tocht: naar Paga en de krokodillenvijver aan de grens met Burkina Faso. Prachtige tocht maar erg vermoeiend. Op de terugweg 50 km in een uur over de weg, flink tempo en veel vrachtverkeer met rukwinden. De citytour laten we ’s middags aan ons voorbijgaan. Wel nog langs Damian voor een overleg over zijn werk als gender officer en bij Hannah eten we een bordje spaghetti. Erg leuk om haar weer te zien. Om 9 uur zijn we terug en weten niet hoe gauw we ons bed moeten opzoeken. Er zijn al heel de week problemen met het water, maar een bucket-douche is ook heerlijk verfrissend.
De laatste dag brengen we grotendeels door op het kantoor van de DVLA voor ons rijbewijs, wat een circus en bureaucratie, maar we waren voorbereid. 3 uur later staan we dan toch met een Ghanees rijbewijs buiten en vertrekken naar Tongo in grote hitte. Ook weer prachtige tocht waarvan Bas met zijn telefoon filmopnames maakt. Op de terugweg zijn we ineens met 2 trainers en Baba, onze VSO man en nog raken we Adrienne, Engelse VSO-volunteer, kwijt, die uiteindelijk Bas belt om te zeggen dat ze verdwaald is. We zijn ontstemd en laten dat ook merken. Dat vinden de Ghanezen niet leuk en kunnen daar moeilijk mee omgaan. We willen toch ons punt maken, dat we teveel hebben moeten wachten en dat het bizar is dat ze iemand kwijtraken.
Op de laatste avond nemen we Sheena en Tony mee uit eten als dank voor hun goede zorgen. Het biertje in de avondschemering op het bankje onder de mango zullen we niet gauw vergeten.
Om 3:15 in de nacht staan we op, om 4 uur zijn we op het busstation en om 6 uur vertrekt de bus naar Wa. Best vreemd, maar wel fijn om weer naar huis te gaan.